بعضے وقتا مجبورے تو فضاے بغضت بـפֿـنـבے …בلت بگیره ولے בلگیرے نـڪنے …شاڪے بشے ولے شـڪایت نـڪنے …گریـہ ڪنے اما نزارے اشـڪات پیـבا بشن …פֿـیلے چیزارو ببینے ولے نـבیـבش بگیرے …פֿـیلے ها בلتو بشـڪنن و تو فقط سـڪوت ڪنے …

בلـــَم گرفتــﮧ…از همــﮧ ی بــی تفآوتــی هآ…از همــﮧ فــَرآموشی هآ…از هَمﮧ بــی اعتمــآدی هآ…کــآش معلــمی بود و انشـ ـ ـــآیی مــی خوآســت…“روزگــآر خوב رآ چگونــه مــی گــُذرآنید؟؟؟

تواین شب' من بیچاره,شبم چه تاریکه, یخ بستم به کنج این خلوت

گفته باشم …من درد میکشم اما تو چشمهایت را ببند،سخت است بدانم میبینی و بی خیالی …تویی که روزگاری برایم درمان بودی ..